Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Η φτώχεια και η δουλεία των εθνών





Είναι αλήθεια ότι ο αριθµός των θεωριών για την εξήγηση ενός φαινοµένου είναι αντιστρόφως ανάλογος της κατανόησής του· όπως συµβαίνει µε την ελληνική, ευρωπαϊκή και παγκόσµια οικονοµική κρίση. Πολλοί βέβαια προβάλλουν ποικίλες αιτιατές θεωρήσεις, χωρίς όµως να ψηλαφίζεται βαθιά ο πυρήνας µέσα στον οποίο σφυρηλατούνται οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που οδηγούν όχι µόνο τα άτοµα αλλά και τα έθνη στη φτώχευση και στην εξάρτηση. Γι’ αυτό ορισµένοι ισχυρίζονται – ίσως και σωστά – ότι η χώρα µας επελέγη ως ένα κατάλληλο πειραµατόζωο για να δοκιµασθούν νεοκαπιταλιστικές και µετανεοφιλελεύθερες πρακτικές καθώς εµφανίζεται – και µε ευθύνη δική µας – ο πιο αδύναµος κρίκος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που είναι ο κύριος στόχος των αχόρταγων αγορών, στις οποίες δυστυχώς υποκλίνονται οι µεγαλύτεροι πολιτικοί ηγέτες παγκοσµίως.

Μια πλανητική όµως ολιγαρχική ελίτ, πέρα από κρατικούς επηρεασµούς και ανθρωπιά, που συνεργάζεται και µε τις εγχώριες ελίτ, δεν απευθύνεται στα άτοµα, ούτε µόνο σε ένα έθνος. Θέλει µεγαλύτερους πελάτες να επενδύσει τοκογλυφικά, σε έθνη ολόκληρα, και ταυτόχρονα να τα ελέγχει µακρόχρονα για να τα εξαρτήσει κοινωνικά και πολιτικά· θέλει να «κατακτήσει» τον πλανήτη, να ελέγξει κυβερνήσεις, να έχει πλανητική οικονοµική ισχύ.

Η κρίση του ευρωπαϊκού Νότου είναι ένα τέτοιο παράδειγµα το οποίο εκπέµπει δύο µηνύµατα: το πρώτο αφορά την αµφισβήτηση των εθνών να συνασπίζονται και να δηµιουργούν ισχυρές ενώσεις όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση· το δεύτερο, ότι κανένα µέλος µιας τέτοιας ένωσης, περιφερειακό ή πυρηνικό, δεν είναι θωρακισµένο· δεν είναι ασφαλές. Ακόµη και το πανίσχυρο σήµερα γερµανικό έθνος κινδυνεύει και το κακό σπυρί, η Μέρκελ, µε την επιµονή της στη στείρα δηµοσιονοµική πειθαρχία και στον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα σπάσει µολύνοντας όλη την Ευρώπη και τον κόσµο και ήδη το αµερικανικό και το γαλλικό έθνος δέχονται τις πρώτες αναγνωριστικές επιθέσεις.

Αυτή η παγκόσµια ολιγαρχική ελίτ δεν σκοπεύει να αφήσει ανεξέλεγκτη καµία γωνιά του πλανήτη διότι θέλει να τον εκµεταλλεύεται σε κάθε επίπεδο δύναµής του, ορυκτό και φυσικό πλούτο, τεχνολογία, κουλτούρα κτλ. Τα παραδείγµατα των υδρογονανθράκων ή των µεταλλαγµένων τροφίµων λ.χ. είναι περιπτώσεις ορατές διά γυµνού οφθαλµού. Το µεγάλο λοιπόν αυτό συστηµικό σχέδιο, που ίσως στοχεύει στην εκκίνηση επιστροφής σε µια µορφή νεοφεουδαρχίας, οδηγεί σιγά αλλά σταθερά στη φτώχεια των εθνών, δηλαδή σε µια σύγχρονη δουλεία, παγκόσµια και αδυσώπητη, διά της οποίας µπορεί να προκληθεί ανακατάταξη εθνικών κυριαρχικών δικαιωµάτων και µάλιστα χωρίς το µαλθουσιακό εργαλείο του πολέµου. Το βασικό εργαλείο-παγίδα αυτού του σχεδίου είναι η µεγέθυνση της κοινωνικο-οικονοµικής πολυπλοκότητας, η οποία επιτυγχάνεται πιο εύκολα στο υπόστρωµα της τεχνολογικής και αξιακής πολυπλοκότητας του νέου πολιτισµού µας, αν βέβαια υποβαθµιστεί πρώτα η Παιδεία, όπως δυστυχώς συµβαίνει τεχνηέντως χρόνια τώρα παγκοσµίως.

Και αν όλα αυτά έχουν ένα ίχνος αλήθειας, τότε εδώ πρέπει να υπεισέλθει συστηµατοποιηµένα ο αδιαπραγµάτευτος ρόλος των λαών, τον οποίο δεν υπολογίζουν ποτέ σωστά αυτές οι ελίτ, οι µονοσήµαντες απάνθρωπες αγορές, οι οποίες δεν µπορούν επίσης να ελέγξουν ούτε την αλυσιδωτή αντίδραση «αγανάκτηση - εξέγερση - µίσος» που προκαλούν σε δεκάδες χώρες µε τις ενέργειές τους. Αυτή την αντίδραση πρέπει να έχουν κατά νου και οι εκάστοτε κρατούντες, διότι δεν είναι µια τοπική αντίδραση αλλά παγκόσµια και δεν πρέπει να την υποδαυλίζουν εκούσια ή ακούσια.

Σε αυτή την προσπάθεια σηµαντικό ρόλο θα παίξει η καλλιέργεια ενηµέρωσης και πεπαιδευµένης εκπαίδευσης των λαών. Σε πιο άµεσο τόνο, αν θέλουν να αποδοµήσουν την εγκαθίδρυση της φτώχειας και της δουλείας των εθνών σε µεγάλα τµήµατα του πλανήτη, θα πρέπει να ελέγξουν πρωτίστως τις δαιδαλώδεις διαδροµές της τοπικής και παγκόσµιας διακίνησης του χρήµατος που έχει αποκτήσει ασυλία µέσα στην παγκοσµιοποίηση των πάντων. Οσον αφορά τα καθ’ ηµάς, είναι καταλυτικό να ουσιαστικοποιηθούν οι µηχανισµοί δηµιουργίας πραγµατικής και ισχυρής Ευρωπαϊκής Ενωσης και να απλοποιηθούν οι νόµοι, ιδιαίτερα στη χώρα µας, ώστε να γίνουν πιο αποτελεσµατικοί για να στηρίξουν ένα αποτελεσµατικό κράτος που θα υψώνει το ανάστηµά του στις σχιζοφρενείς οικονοµικοπολιτικές ελίτ οι οποίες στοχεύουν στον έλεγχο κάθε ανθρώπινου όντος.

Με τέτοιες πυρηνικές κινήσεις µπορεί άµεσα να υποχωρήσουν όλα τα πολύπλοκα επιφαινόµενα αίτια και συµπτώµατα τα οποία προσπαθούν να αντιµετωπίσουν, ανεπιτυχώς όµως, οι κυβερνήσεις, για να αρχίσει η αντίστροφη µέτρηση προς την αναπτυξιακή πρόοδο. Μόνο η ριζική δηλαδή θεραπεία και όχι η συµπτωµατική θα οδηγήσει στον πλούτο των εθνών και στην απελευθέρωσή τους. ∆ύσκολο; Οχι, αν γίνει κατανοητό το πρόβληµα, καθώς ούτε οι ελεύθεροι πολιτικοί ούτε οι διανοούµενοι ούτε οι πολίτες εν γένει σε κάθε χώρα επιθυµούν την υποδούλωση είναι άλλωστε στη φύση του ανθρώπου που θέλει να ’ναι ελεύθερος.

Ο κ. Σταμάτης Ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής Γενετικής.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=435368

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Τι είναι η ομορφιά; Μια εξελικτική προσέγγιση...

To TED συνεργάζεται με τον σχεδιαστή κινουμένων σχεδίων Άντριου Παρκ για να απεικονίσουν την προκλητική θεωρία του Ντένις Ντάτον για την ομορφιά - ότι η τέχνη, η μουσική και άλλα όμορφα πράγματα, εκτός του ότι δεν εξαρτώνται απλώς "από τη ματιά του θεατή", είναι ένα βασικό μέρος της ανθρώπινης φύσης με βαθιά εξελικτική καταγωγή.

http://www.ted.com/talks/lang/el/denis_dutton_a_darwinian_theory_of_beauty.html

Κρίστοφερ Μακντούγκαλ: Είμαστε γεννημένοι για να τρέχουμε;


 Ο Κρίστοφερ Μακντούγκαλ εξερευνεί τα μυστήρια της ανθρώπινης επιθυμίας για τρέξιμο. Πώς το τρέξιμο βοήθησε τους πρώτους ανθρώπους να επιβιώσουν -- και ποιες ορμές από τους αρχαίους μας προγόνους συνεχίζουν να μας παρακινούν μέχρι σήμερα; Στο TEDxPennQuarter, ο Μακντούγκαλ διηγείται την ιστορία ενός μαραθωνοδρόμου με καρδιά από χρυσάφι, του απίθανου υπερ-δρομέα, και της κρυμμένης φυλής στο Μεξικό που τρέχει για να ζήσει.

http://live11.ted.com/talks/lang/el/christopher_mcdougall_are_we_born_to_run.html

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Ο εφιάλτης του Δαρβίνου



 Μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές στην ιστορία της αφρικανικής ηπείρου καταγράφεται σε ντοκιμαντέρ μαζί με τα πολιτικά και εμπορικά συμφέροντα που τη δημιούργησαν και τη συντηρούν.

Στην καρδιά της Αφρικής, πριν 20 χρόνια περίπου, ένα νέο ζωικό είδος εισήχθη στη Λίμνη Βικτόρια στο πλαίσιο ενός επιστημονικού πειράματος. Η πέρκα του Νείλου αποδείχθηκε τόσο επιθετική, που σύντομα όλα τα υπόλοιπα ψάρια της λίμνης εξαφανίστηκαν. Παράλληλα, η αύξηση της παγκόσμιας ζήτησης πέρκας δημιούργησε στην περιοχή μια μεγάλης κλίμακας ιχθυοβιομηχανία.
Σήμερα, η πέρκα του Νείλου εξάγεται σε ολόκληρη τη γη. Πρώην σοβιετικά μεταγωγικά έρχονται κάθε μέρα για να παραλάβουν τις τελευταίες ψαριές, με αντάλλαγμα Καλάσνικοφ και πυρομαχικά για τους αμέτρητους πολέμους που διεξάγονται στη σκοτεινή καρδιά της αφρικανικής ηπείρου.
Στις όχθες της μεγαλύτερης τροπικής λίμνης του πλανήτη, η ακμάζουσα πολυεθνική βιομηχανία ψαριού και όπλων έχει δημιουργήσει μια παράλογη συμμαχία ανάμεσα σε τοπικούς ψαράδες, επιχειρηματίες, άστεγα παιδιά, πολιτικούς, επιτρόπους της ΕΕ, τανζανές πόρνες και ρώσους πιλότους...
Ο «Εφιάλτης του Δαρβίνου» γυρίστηκε από τον Αυστριακό Χιούμπερτ Σόπερ με πολύ μικρό συνεργείο και τον ίδιο στο ρόλο του οπερατέρ. Κέρδισε μεταξύ άλλων το βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ 2004 στα European Film Awards και το Europa Cinemas Label Jury Award στο Φεστιβάλ Βενετίας του ίδιου έτους.

1ο Μέρος
2ο Μέρος
3ο Μέρος
4ο Μέρος

Γιατί υπάρχουν ακόμα Χιμπαντζήδες;


O Richard Dawkins απαντάει στο πλέον συχνότατο λανθασμένο αντι-εξελικτικό επιχείρημα : "Αν καταγόμαστε από τους Χιμπαντζήδες, γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμα και σήμερα;"

http://www.youtube.com/watch?v=Cc3U4fyZUnw&feature=fvsr

Ντάνιελ Γουόλπερτ: Ο πραγματικός σκοπός του εγκεφάλου


Ο επιστήμονας-νευρολόγος Ντάνιελ Γουόλπερτ ξεκινά από μια προϋπόθεση που ξαφνιάζει: ο εγκέφαλος δεν εξελίχθηκε για να σκέφτεται ή να αισθάνεται αλλά για να ελέγχει τις κινήσεις μας.Σε αυτή τη διασκεδαστική, πλούσια σε στοιχεία ομιλία μας δίνει μια μικρή εικόνα για το πώς ο εγκέφαλος δημιουργεί την χάρη και την ευκινησία της ανθρώπινης κίνησης.

http://www.ted.com/talks/lang/el/daniel_wolpert_the_real_reason_for_brains.html

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Το πείραμα του Wörgl

Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932.
Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους. Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.
Δημοσιευμένη Εικόνα
Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.
Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία.
Δημοσιευμένη Εικόνα
Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.
Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως “Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας”, κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.
  Τα χρήματα του Wörgl
Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί.
Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα: Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.
Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση της ζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού.
Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα. Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωπος στην υπηρεσία των πολιτών.
Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:
«Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση. Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας -Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιών και έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».
Η επιτυχία του Wörgl
Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.
Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το “θαύμα του Wörgl”. Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.
Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης:
«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: “Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933″. Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος. Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν. Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο.
Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.»
Το τέλος
Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση “νομίσματος έκτακτης ανάγκης”. Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια. Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.

Δούρειος Ήχος



Αμερικανοτσολιάδες, ελβετόψυχοι, αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι, ελεύθεροι-πολιορκημένοι επαγγελματίες, ήρθεν η ώραν σας!

Δούρειος ήχος, η εκπομπή με το μοναδικό ακροατή και τις ειδικές ατάκες.

Καθημερινά, με τον Τζίμη Πανούση.

δούρειος ήχος

Τζέι Μπράντνερ: αντικαρκινική έρευνα ανοιχτού κώδικα

 Πώς ξέρει ο καρκίνος ότι είναι καρκίνος; Στο εργαστήριο του Τζέι Μπράντνερ ανακάλυψαν ένα μόριο που μπορεί να έχει την απάντηση, το JQ1 -- και αντί να πατεντάρουν το JQ1, δημοσίευσαν τα ευρήματά τους και έστειλαν δείγματα σε 40 άλλα εργαστήρια για να δουλέψουν πάνω τους. Μια εμπνευσμένη ματιά στο μέλλον ανοιχτού κώδικα της ιατρικής έρευνας.

http://www.ted.com/talks/lang/el/jay_bradner_open_source_cancer_research.html